Wielbicieli utworu “Garota de Ipanema” ucieszy zapewne wiadomość, że powstały perfumy inspirowane tą piosenką. Jak zapewnia rodzina, zapach spodobałby się twórcy utworu, Viniciusowi de Moraes.
Zapach w hołdzie dla artysty
W 35 rocznicę śmierci Viniciusa de Moraes, jego spadkobiercy, we współpracy ze słynnym twórcą perfum Frankiem Voelklem, wylansowali perfumy “Doce balanço” (Słodkie kołysanie). Zapach ma kojarzyć się z kołysaniem fal oceanu przy plaży Ipanema w Rio de Janeiro. Dziewczyna spacerująca po tej właśnie plaży stała się natchnieniem dla Viniciusa oraz Toma Jobima do napisania znanej piosenki.
Autor perfum, niemiecki “nos” Frank Voelkl, ma na swoim takie zapachy jak “Esprit d’Oscar” Oscara de la Renty, “Purr” piosenkarki Katy Perry i “Covet” aktorki Sary Jessiki Parker. “Kocham bossa novę. Ta muzyka mnie zainspirowała. – przyznaje, tłumacząc swoje zaangażowanie w tworzenie nowego zapachu. – Starałem się przełożyć jej kołysanie na język perfum”.
“Zapach uosabia wdzięk, typowy dla Brazylijek” – zachwyca się Cláudia Ciszevski z Avon Brasil, dystrybutora perfum. Do linii Mulher & Poesia, której częścią jest „Doce balanço”, należą też inne kwiatowe perfumy, nawiązujące do tematyki muzycznej, m.in. „Samba da Rosa” oraz „Garota de Ipanema”.
Słodkie dziedzictwo Viniciusa
Dzieci Viniciusa są zadowolone z końcowego efektu pracy Voelkla. “To świeży zapach, przywodzący na myśl ocean i klimat Rio de Janeiro” – podkreśla córka artysty, Maria Gurjão de Moraes. Inna córka uważa, że perfumy spodobałyby się jej ojcu: “Myślę, że polubiłby ten lekki kobiecy zapach. Nigdy nie gustował w ciężkich aromatach”.
Vinicius de Moraes był żonaty dziewięć razy i ma pięcioro dzieci. Po jego śmierci utworzyły one instytucję “VM Cultural”, aby zarządzać prawami autorskimi dzieł ojca. Poza kreacją zapachu “Doce balanço”, trwa praca nad projektami tłumaczenia strony internetowej na angielski i hiszpański, ponownym wprowadzeniem na ekrany filmu dokumentalnego z 1980 r. “Vinicius de Moraes – Um Rapaz de Família” oraz nowym wydaniem zbiorów jego poezji.
Źródło: Revista Época